Luister en huiver!
Ik mag toch gerust zeggen, denk ik, dat het niet normaal is dat kinderen zonder eten naar school moeten? Dat ouders slapeloze nachten hebben hoe ze morgen de touwtjes weer aan elkaar moeten knopen? Ik mag toch wel zeggen, denk ik, dat veel mensen het al lang niet meer lukt om hun dagelijks brood te kunnen verdienen? Ik mag toch wel gerust zeggen, denk ik, dat de overheid nu niet moet denken dat ze met hun pleister te plakken de gapende wonden van ellende en armoede bij die mensen kunnen bedekken? In een tijd waarin het begint te lijken dat er voor veel mensen er maar twee keuzes zijn: die tussen honger en kou, is het aan de overheid om er voor te zorgen dat hun inwoners kwaliteit van leven en welzijn hebben. Dat kost geld, dat weet ik ook wel, maar dan gaan ze dat maar ergens anders vandaan halen. Het minder spekken van de Europese staatskassen zou misschien al brood op de plank kunnen brengen en het potkacheltje weer laten branden. Dinsdagavond, de dag van Alle Heiligen! Zijn er die nog? Of gebeurt het praten en knikken, waar ook in de politiek, omdat hun partij dit vraagt en moeten we dan, voor sommigen, het woord Heiligen niet aanvullen met het woordje schijn? Dre.